Ruim vijf jaar geleden stapte Inge Wiersma als zorgkundige coach woonlocatie Westplaat binnen. Sindsdien gaat zij weer met plezier naar haar werk. “Ik wist niet eens dat het mogelijk was. Soms plof ik na een zware dienst total loss op de bank. Moe, maar voldaan. Het is hier geweldig werken.” Wel merkt zij dat de werkdruk het afgelopen jaar flink is toegenomen. De inzet van vrijwilligers en mantelzorgers wordt daarmee van steeds groter belang. “Op Westplaat zijn drie vrijwilligers actief. Dat zouden er zeker meer mogen zijn!”
Sinds de invoering van de Participatiewet wordt er bij het invullen van de zorgvraag steeds vaker een beroep gedaan op het sociale netwerk van de bewoners. “Zo heb ik de afhandeling van de financiën en de post bij een cliënt teruggelegd bij hemzelf en zijn familie. Het is een taak die zij op een verantwoorde wijze op zich kunnen nemen en daarmee krijg ik meer tijd om mij op de begeleiding te richten”, legt Inge uit.
Dat betekent niet dat dit voor alle cliënten geldt, voegt zij er snel aan toe. “Het is per situatie bekijken wat mogelijk is en wat niet. We vragen mantelzorgers om bij te springen in bepaalde taken. Soms neigt men daarbij om álle ondersteuning naar zich toe te trekken. Dat is uiteraard niet de bedoeling en legt bovendien een te zware belasting op een mantelzorger. Je moet kijken wat nodig en mogelijk is en dat verschilt per cliënt. Het is een ingewikkeld traject, waarbij je telkens moet aftasten of de juiste koers is ingezet. Daar gaat ook heel wat tijd in zitten.”
Met het ouder worden van veel bewoners, neemt ook de zorgvraag toe. “Wat neerkomt op méér zorg leveren in dezelfde tijd. Er komen aandachtspunten bij, dat gaat ten koste van andere zaken.” Voor een spelletje spelen met de bewoners blijft hierdoor weinig ruimte over. “Terwijl het zoveel voor hen betekent. Daarom zijn vrijwilligers ook zo belangrijk. Je ziet de mensen echt opfleuren.”
Zo kunnen de bewoners al jarenlang iedere zaterdag rekenen op visite van een vrijwilligster. “Zij heeft echt een klik met de mensen en gaat bijvoorbeeld een stukje met hen wandelen. Er zijn bewoners die je dolgelukkig maakt met een tripje naar bijvoorbeeld de Hema. Als zorgkundige coaches willen wij dat ook graag, maar zitten met het probleem dat er altijd een coach op de locatie aanwezig moet blijven. En in je eentje kan je nu eenmaal maar één rolstoel voortduwen. Een extra set handen is dan ontzettend prettig. Ook heeft deze vrijwilligster al meerdere malen – na overleg met familie en mentor – een cliënt begeleid naar een feestje, maar ook bijvoorbeeld een mosselavond georganiseerd op de woonlocatie. Zulke extraatjes, daar genieten de bewoners enorm van.”
De twee andere vrijwilligsters zijn op dinsdag actief op de Westplaat. De een draait ‘s ochtends trouw iedere week mee op de dagbesteding, terwijl de ander ‘s avonds spelletjes speelt op de woongroep. “De groep zelf toont weinig initiatief, maar wordt door haar gestimuleerd om mee te doen. En die aanpak werkt. De een schuift aan voor een spelletje memory, de ander kijkt toe. Maar zelfs dat toekijken, kan al voldoening geven. De bewoners kijken er altijd naar uit.”
Ook schakelt Inge haar eigen sociale netwerk weleens in voor activiteiten met de cliënten. “Mijn elfjarige dochtertje komt wel eens mee en neemt de boel op sleeptouw. Dan wordt de sjoelbak tevoorschijn gehaald en komt iedereen in beweging. Haar energie schudt wel wat wakker. Het gaat echt om de leuke dingen om met cliënten te doen. Dat is wat vrijwilligerswerk hier inhoudt: plezier hebben.”