Controleren, rapporteren en verantwoorden.

Zoals in vele branches voeren ook wij de noodzakelijke controles en rapportages uit. Op dit moment moet Sjaloom Zorg zich verantwoorden aan 17 interne en externe partijen. Waar eindigt dit en wordt de zorgverlening er per definitie beter van? Wat dat laatste betreft; ik plaats daar grote vraagtekens bij.

De wettelijke kaders waaraan moet worden voldaan, schieten als paddenstoelen uit de grond, met in hun kielzog nieuwe controlerende instanties. Ondanks de roep vanuit de praktijk ‘Stop daar nu eens mee en verminder en vereenvoudig de administratieve rompslomp en controle’ blijft men maar doorgaan met dergelijke ontwikkelingen. Persoonlijk vind ik dit een doorn in het oog. Hoe kunnen we deze wildgroei tegengaan en van waaruit komt deze controledrift? Komt dit voort uit angst of is het omdat men niet precies weet hoe ons zorglandschap eruit moet zien?

Ingezoomd op de praktijk van onze eigen organisatie zou ik graag zien dat we een passend antwoord hadden, zodat er meer tijd vrijkomt voor onze medewerkers die dagelijks met de praktijk te maken hebben. Medewerkers die zich vooral bezig houden met hetgeen waar ze goed in zijn, namelijk ondersteuning bieden aan mensen met een beperking. Dat wil niet zeggen dat we niets hoeven te controleren en te rapporteren. Zoek naar een verantwoorde balans van het moeten en het niet hoeven.

Laat duidelijk zijn: ik blijf zoeken naar een verantwoorde balans. Mogelijk vind ik met het schrijven van deze blog medestanders binnen Sjaloom Zorg die mij/jullie hierin verder kunnen helpen. Ik zie uit naar reacties hoe we met elkaar op een eenvoudige manier kunnen controleren, rapporteren en verantwoorden, zodat dit daadwerkelijk ten goede komt aan de zorgverlening van onze mooie cliënten.