Pionieren in de polder

Jela is sinds de opening op 15 december vorig jaar betrokken bij het nieuwste project van Sjaloom Zorg in Stad aan ‘t Haringvliet. In een verbouwde, oude boerderij middenin de polder woont een groep jongeren van 16 tot 24 jaar, plus één bewoner van 43 jaar oud.

“De kaders voor dit project stonden bij aanvang nog niet vast, dus het is zowel voor ons als groepswerkers, maar ook voor Sjaloom Zorg zelf, echt pionieren”, vertelt Jela. De zorgkundige coach heeft onder andere gewerkt in de verslavingszorg, jeugdhulpverlening, psychiatrie, gesloten (jongeren-) groepen en de zorg aan mensen met een licht verstandelijke beperking plus ernstige gedragsproblematiek. “In dit project komt veel van mijn werk- en levenservaring samen. Deze jongeren hebben hun persoonlijke verhaal vaak niet mee waardoor hun emotionele ontwikkeling vaak vertraging heeft opgelopen of zelfs is gestagneerd. Ze hebben hierdoor, meestal van jongs af aan, een afweermechanisme eigengemaakt. Op den duur blijkt dat niet meer helpend te zijn, waardoor ze vast dreigen te lopen. Toch zie ik zoveel potentie bij de jongeren. Elke dag moet ik een andere trukendoos open maken om de jongeren dit ook zelf in te laten zien. Het mooie van mijn vak is om hun eigen kracht naar boven te halen. We hopen steeds dat ze meer en meer hun eigen mogelijkheden gaan ontdekken, zodat ze aan hun zelfvertrouwen kunnen werken.”

Het team en de bewoners van de woonboerderij lopen in deze opstartfase tegen allerlei zaken aan die vooraf lastig te voorzien waren. “Sjaloom Zorg werkt fantastisch mee”, complimenteert Jela. “Ook voor de organisatie is dit iets nieuws. We moeten zoeken naar oplossingen op vragen die tijdens de dagelijkse werkzaamheden naar boven komen. Gelukkig is alles bespreekbaar binnen de organisatie, daar ben ik heel erg blij mee.”

Het is de taak van Jela en haar collega’s om de bewoners voor te bereiden op een zo zelfstandig mogelijk leven in de maatschappij. “Ze hebben lastige, vervelende dingen meegemaakt. Maar ik probeer altijd vooruit te kijken. Het verleden ligt achter je, daar is niks meer aan te veranderen”, geeft Jela aan. “De vraag is hoe we in het heden om kunnen leren gaan met de trauma’s, teleurstellingen, gemiste elementen in de opvoeding, een mishandeld/verwaarloosd verleden of stress-
factoren die er voor gezorgd hebben dat de jongeren opgenomen dienen te worden. Hoe wapen je je tegen de harde buitenwereld om daarin zo goed mogelijk, naar vermogen te kunnen functioneren en staande te blijven?”

Het leveren van zorg is maatwerk. Iedere cliënt vraagt om een andere aanpak. Het team van de woonboerderij stelt daarom kaders voor de bewoners op. “Maar we zijn geen politieagent”, verzekert Jela. “Soms maken bewoners een keuze die achteraf toch niet zo slim blijkt te zijn. Maar die confrontatie met het ‘echte leven’ is juist ook belangrijk om mee te maken. Je leert daar zoveel van.” Jela en haar collega’s zijn er voor de bewoners als het echt fout gaat. Jela: “We sturen bij waar nodig. Je moet echt aanvoelen, maar je zeker ook kunnen verplaatsen in hoe iets bij een ander overkomt. Je kruipt steeds in de belevingswereld van de ander en bent constant aan het spiegelen.”

Als de bewoners naast hun baan, vrijwilligerswerk, school of dagbesteding op de boerderij de handen uit de mouwen willen steken, kunnen ze gerust hun gang gaan. Er zijn plannen voor de aanleg van een moestuin, het opknappen en verkopen van spulletjes en allerlei klusjes – zoals het verzorgen van de dieren – die bij een echte boerderij horen. Plannen genoeg dus! “Ik hoop dat dit project een succesvol voorbeeld gaat worden voor andere, soortgelijke projecten, zodat we nog veel meer jongeren kunnen helpen”, besluit Jela.